2022, Het Jaar Dat…

Het is alweer de laatste dag van 2022. Een bijzonder jaar, dat helaas niet zo positief is uitgevallen als alle voorgaande jaren. Zulke jaren horen er helaas bij, andere jaren kan het alleen maar weer beter gaan. Vandaag maak ik een kort lijstje met de gebeurtenissen van dit jaar. Natuurlijk voeg ik er ook wat positieve momenten aan toe. Morgen komt er een blogpost online met juist weer mijn doelen voor 2023.

2022, dat was het jaar dat…

  • Mijn moeder langzaam maar zeker weer opkrabbelde na haar CVA van 2021. We hebben in 2022 heel wat kilometers samen kunnen wandelen, of het nou met een rollator of met een stok was, ze dééd het toch maar even!
  • De regels werden versoepeld en steeds meer dingen weer mochten. De wereld werd weer een stukje losser en minder angstig.
  • Ik het voor elkaar kreeg om twee keer COVID te krijgen in drie maanden tijd. De eerste keer was best pittig, waardoor ik helaas de kwart marathon moest missen en mijn conditie echt weer tot niveau nul was gezakt.
  • Ik overwerkt thuis kwam te zitten en daardoor het balletje is gaan rollen naar de basispsycholoog, waar ik in 2023 een onderzoek ga krijgen naar of ik wel of geen autisme heb (en zo niet, wat wél?)
  • Mijn relatie uit ging. Eigenlijk is het vooral een verwarrende break. Sinds die tijd woon ik in ieder geval weer volledig thuis, ik kon het niet meer aan om 4x per week heen en weer te reizen.
  • Ik nog steeds voor een groot deel thuis woonde. Ik hoop in 2023 toch écht het huis uit te kunnen.
  • Ik zo’n 20 boeken heb gelezen en geluisterd. Het was een goed leesjaar, ondanks dat ik daar een tijd weinig energie voor heb gehad.
  • Ik met mijn beste vriendin naar België ging naar de Harry Potter, A Forbidden Forest Experience.
  • Ik voor het eerst sinds 2018 weer naar een concert ben gegaan. Twee zelfs. En volgend jaar staan er nog meer op de planning!
  • Ik ondanks alle hardloop tegenslagen alsnog twee 5km wedstrijden heb gelopen en ik stiekem durf te zeggen dat ik in 2023 toch écht een halve marathon wil gaan lopen!
  • Ik voor het eerst sinds 2015 weer in een kerstmannenpak hard ben gaan lopen.
  • Mijn oudjaarsplannen spontaan werden gecancelled, en ik me daar de laatste week van het jaar héél rot om heb gevoeld.

Ik noem het vooral een bewogen jaar. Meer kan ik er niet van maken. 🙂 Anyway, hoe was jóúw jaar?

Hardlopen en Faalangst.

Hardlopen en Faalangst.

Faalangst: angst om te falen. Volgens gezondheidsplein ontstaat faalangst vaak uit angst om waardering te verliezen van familie, vrienden en collega’s. Dit kan zich op verschillende vlakken in het leven uiten. Sommige mensen hebben er alleen last van op school, op werk of bij een grote wedstrijd. Anderen hebben er ook met hun hobbies last van, waar ze eigenlijk totaal geen waardering nodig hebben van anderen maar meer zichzelf die druk opleggen.

Persoonlijk heb ik vrij veel last (gehad) van faalangst in mijn leven. Bij mij begon het pas op het HBO op te spelen, toen school opeens niet meer zo lekker liep als dat het op de basisschool, middelbare school en MBO deed. Ik had niet zozeer last van de lichamelijke klachten, maar wel van de psychische kanten van faalangst. Heel lang heb daarom gedacht dat ik gewoon lui was. Ik stelde taken voor mij uit en zat heel fijn in mijn comfort zone. Zo ook in mijn privéleven, het hardlopen dus. Een lange tijd heb ik mezelf een “hardloper met chronisch motivatie gebrek” genoemd. Achteraf gezien was dat dus de faalangst. Na een langere break heb ik altijd flinke moeite om mezelf de deur uit te krijgen en leg ik mezelf een irreële druk op. Dit zorgt er dus voor dat ik ieder jaar opnieuw moet beginnen met een beginnersschema. In mijn hoofd maak ik het heel groot en denk ik dat mensen me het oordeel gaan geven dat ik lui ben.

Op dit moment ben ik mezelf aan het leren om de faalangst met het hardlopen los te laten en wil ik wat tips aan je delen, mocht je er zelf ook last van hebben.

  • Zoek uit waarom je bang bent om te falen met hardlopen. Schrijf deze redenen op en probeer ze te ontkrachten. Schrijf op waarom deze redenen eigenlijk onzin zijn. Pak dit lijstje erbij wanneer je de volgende keer weer op het punt staat om je training uit te stellen.
  • Stel realistische doelen. Mijn hoofddoel is dat ik ooit een marathon wil lopen, maar alleen al aan dat doel denken geeft een knoop in mijn maag. Dus, ik stel tussendoelen. Begin bijvoorbeeld eerst met een schema van 0-5km en zeg erbij “Ik wil minstens 1x per week hardlopen”. Na een paar weken kan je dit doel veranderen naar 2x per week, 3x per week of zelfs 4x per week. Dan duurt je schema misschien wel langer dan die 10 weken die er voor staan, maar als zulke kleine tussenstappen ervoor zorgen dat jij het einde van dat schema gaat halen, is dat alleen maar goed!
  • Trakteer jezelf bij ieder klein doel dat je behaald. Zelf deed ik dit door mijn schema uit te printen en iedere training af te kruisen. Na iedere 10 trainingen trakteerde ik mezelf op iets lekkers, of iets gerelateerd aan hardlopen. (Nieuwe kleding bijvoorbeeld)
  • Zorg voor plezier in jouw trainingen. Maak je gebruik van een hardloop horloge, helpt het misschien om te proberen er tijdens een training niet naar te kijken. Of kijk er alleen naar wanneer deze trilt/piept voor wat je bij je volgende interval moet doen. Zet je favoriete playlist aan of geniet juist heel erg van je omgeving. Probeer uit je hoofd te zetten dat je moet presteren. Ga niet na je run alles analyseren, op die manier ga je al-tijd iets vinden wat beter kan. Je gevoel is het belangrijkste.
  • Besef dat een training geen wedstrijd is. Je hoeft niet iedere training beter te zijn dan je vorige training. Je lichaam zal de ene training sterker zijn dan de andere training. Je lichaam zal ook voldoende rust nodig hebben. Ga dus niet iedere training voluit!
  • Wees geen slaaf van je trainingsschema. Een training overslaan hoort erbij. Dan is niet direct je hele schema verpest. Een schema is een guideline, geen moetje.
  • Besef dat hardlopen een HOBBY is. Althans, voor de meeste mensen dan. Zolang je geen topsporter bent of niet bij regionale wedstrijden op het podium kunt eindigen, ben jij je eigen competitie. Geniet dus vooral van het proces naar jouw doel, zonder daarbij naar de prestaties van anderen te kijken.
  • Houd je doelen deels voor jezelf. Ik probeer zelf mijn wedstrijden en doelen niet te delen met mensen in mijn directe omgeving. Dit geeft rust in mijn eigen hoofd. Ik trek het mezelf meer aan als Pietje van werk vraagt waarom ik een paar dagen niet heb hardgelopen dan wanneer Jantje die ik niet ken hetzelfde vraagt op mijn hardloopgerelateerde Instagram account. Ik heb het idee dat hardlopers het beter begrijpen wanneer je trainingen overslaat/het niet helemaal lekker gaat dan niet-hardlopers.
  • Train samen met iemand anders, maar wees kieskeurig met wie dit is. Er zijn mensen die je proberen aan te moedigen beter te worden, maar er zijn ook mensen die (vaak onbewust) erg competitief zijn en er alles aan proberen te doen om nét van je te winnen. Het fijnste zal zijn als je kan hardlopen met iemand die ongeveer hetzelfde tempo heeft zodat je elkaar vooral motiveert om de deur uit te gaan.

Hopelijk heb jij wat aan deze tips. Deel ze ook vooral met andere mensen, als je iemand in je omgeving hebt die ook dealt met faalangst bij een hobby. Mocht je zelf nog aanvullende tips hebben, deel deze dan vooral in de comments. Mocht je er zelf last van hebben en je verhaal willen delen, mag dat natuurlijk ook.

Personal – 10 dingen die je nog niet wist over mij #01

Personal – 10 dingen die je nog niet wist over mij #01

Omdat deze blog vrij nieuw is, lijkt het me leuk om eens wat feitjes over mezelf te delen zodat jullie me een beetje beter leren kennen!

  1. Ik ben als kind nooit een sportieveling geweest. Sterker nog, ik had een ontzettende hekel aan sport. Zwemmen was het enige wat ik écht leuk vond, maar helaas heb ik nooit de kans gehad om buiten school om op een sport te zitten. (Destijds waren er nog geen potjes voor minder bedeelde gezinnen om dit te bekostigen) Hardlopen? Moest er absoluuuuut niet aan denken!
  2. Mijn eerste bijbaantje was als kassière bij de Supercoöp. Vreselijk, vond ik het. Ik had ook totaal niet gesolliciteerd als kassière maar als vakkenvuller. Maar zeg daar maar iets van, als verlegen zestienjarige. Laat mij maar de fysieke dingen doen, die passen véél beter bij mij. (Wellicht dat ik daarom nu ook bloemenveilingmeisje ben. 😉 )
  3. Ik maak eigenlijk al websites sinds ik een jaar of 10 was. In het verleden heb ik een eigen website gehad over Harry Potter. Eerst op Kinderines, toen op Geocities (zelf gemaakt met Frontpage), later ook nog pagina’s op Clubs.nl, Kindertent, MSN spaces, web-log.nl en punt.nl. Sinds 2006 heb ik eigenlijk niet veel meer met die liefde voor stukjes schrijven en ‘kloten’ met HTML/CSS gedaan, dus het is intussen een beetje verwaterd.
  4. Ik ben ontzettend slecht in namen onthouden, en dat is héél vervelend als je nieuwe mensen mag inwerken op werk. Een dag later heb ik geen flauw idee meer hoe de nieuwe mensen die ik heb ingewerkt heten. (oeps!)
  5. Ik ben een laatbloeier. Pas op mijn bijna-29e (1 mei 2019) kreeg ik mijn eerste relatie. Helaas zijn er wat beren op de weg waardoor we sinds september -hopelijk tijdelijk- een break hebben ingelast. Mensen hebben daar zo hun mening over, maar de enige die kunnen bepalen wat goed is voor ons, zijn wijzelf.
  6. Ik heb een héle nerdy side. Ik hou van gamen, verzamel een aantal Funko pops en heb een redelijk grote Pokémon kaarten collectie. Oh, en ik hou ook veel van lezen.
  7. Ik heb bedrijfseconomie gestudeerd, maar er vervolgens niks mee gedaan. Deze opleiding heb ik niet volledig afgerond omdat ik enorm lang bleef hangen op een belangrijk onderdeel. Achteraf had ik naar mijn coach moeten luisteren die in het eerste jaar al zei dat hij mij niet in dat werkveld zag zien werken. Fair enough, ik zit nu in de logistiek beter op mijn plek. Nog steeds niet op een optimale plek, maar dat komt nog wel.
  8. Ik ben in het verleden ‘verslaafd’ geweest aan naar concerten gaan. Tussen 2008 en 2018 ben ik naar 203 concerten geweest. Niet alleen in Nederland, maar ook (veel) in Engeland, Duitsland, België, Polen en Spanje. Mijn favoriete band is ROOM 94, al zijn ze nu helaas niet zo actief meer.
  9. Ik heb het concentratievermogen van een goudvis. Als ik productief wil zijn, moet ik mijn telefoon níét in de buurt hebben liggen. Ook mijn bureau moet netjes zijn, anders komt er gewoon niks uit mijn vingers. Vooralsnog kan ik op een slechte dag nog flink wegdromen.
  10. Toen ik een kleine Astrid was, wilde ik dokter worden. Daarna zelfs chirurg. Ik kon urenlang van die SEH programma’s kijken op televisie, of operatie programma’s, Tegenwoordig kan ik daar écht niet meer tegen, en ik heb absoluut niet de leercapaciteit om dokter of chirurg te worden. Wel ben ik laatst begonnen met de serie Scrubs!

Tot zover de eerste tien feitjes over mij. Herkennen je jezelf ergens in? Het lijkt me trouwens leuk om in de reacties een feitje over jou te lezen!

My running journey – Hoe ik begon met hardlopen

My running journey – Hoe ik begon met hardlopen

Op dit moment valt met plezier hardlopen niet meer weg te denken uit mijn leven. Ik loop misschien (heel veel) minder dan ik op dit moment zou willen, maar ik maak zeker wel een aantal kilometers per jaar. Hardlopen is toch een soort van uitlaatklep voor wanneer ik dat het hardste nodig hen. Dit is ooit wel anders geweest. Vandaag deel ik met jullie: My Running Journey.

Laten we beginnen bij het begin. Kleine Astrid was helemaal niet sportief. Beter gezegd: kleine Astrid had een hekel aan alles wat maar met beweging te maken had. Tijdens gym op school werd ik regelmatig vuil aangekeken als ik wéér de bal niet wist te vangen (ik was absoluut geen teamsporter), maar ook met conditietesten op de middelbare school als de Coopertest of Shuttle Run Test was ik dramatisch slecht. Op mijn dieptepunt haalde ik niet hoger dan een drie(!!!).

Mijn liefde voor sport begon echter een beetje te groeien vanaf de laatste klas van het vmbo. Naast de gewone gymlessen spendeerde we met de klas ook een aantal lessen in een squashcentrum en een sportschool. De sportschool bleek ik ontzettend leuk te vinden. Helaas zou het nog zeven jaar duren voor de eerste budgetproof sportschool zou openen in mijn stad. In die tussenliggende zeven jaren liep ik (helaas) een beetje te rotzooien met mijn eetpatroon en zelfbeeld – waar ik in deze blogpost nog niet te diep op in wil gaan -, maar toen ik eenmaal hersteld was en de sportschool in +/- 2013 opende had ik mijn eerste echte kennismaking met hardlopen: de loopband. Stiekem vond ik het wel erg leuk, maar de stap om buiten te gaan hardlopen durfde ik nog niet te zetten tot april 2015.

April 2015 brak aan. Op RTV Rijnmond keek ik live naar de Marathon van Rotterdam, oftewel #DEMOOISTE. Op een of andere manier werd ik ontzettend geïnspireerd. Ik vond het zó mooi om te zien hoe al die mensen de finishlijn over kwamen. De eerstvolgende werkdag rende ik naar de Bristol om mijn eerste paar hardloopschoenen te kopen. Voor buiten. Op dinsdag 14 april 2015 was de dag dat ik mijn eerste hardloopronde buiten liep. Ongetraind liep ik 5km hard, en eigenlijk deed ik het nog niet eens zó slecht met 45 minuten, wetende dat de tijdslimiet voor 5km wetstrijden op 45 minuten staat. Maar slim was het niet, want de volgende dag had ik o-ver-al spierpijn. Toch vond ik het leuk om te doen en besloot ik te beginnen met een trainingsschema, Start2run van Evy Gruyaert.

…..Het einde van dat hardloopschema heb ik eigenlijk nog nooit gezien. Wat een domper. Mijn hardloopverhaal gaat niet altijd over rozen. Ik heb een aantal keren een 5km wedstrijd gedaan, één keer een 7km wedstrijd, en een aantal keren een 10km wedstrijd. Vanwege mijn gebrekkige training en motivatie zijn mijn tijden niet om naar huis over te schrijven, al ben ik wel trots dat ik überhaupt de finishlijn heb gehaald. 😉 In de tussentijd heb ik ook het een en ander aan blessureleed gehad doordat ik op de verkeerde schoenen liep. (Beginnersfout: lopen op een paar van de Bristol omdat ze mooi zijn, niet wetende dat je ontzettend overproneert!) Op dit moment, Oktober 2022, staat de teller (pas) op 772,50 gelopen kilometers.

Maar het is nog niet te laat. Nog steeds droom ik stiekem van een hele marathon hardlopen. Nog steeds droom ik om de fitste versie van mezelf te worden, en nog steeds droom ik van een übergemotiveerde ik. De enige die dat kan veranderen, ben ik zelf. Vandaar dat ik deze blog ben gestart. Vandaar dat ik mijn (op dit moment nog niet zo) lopende leventje met jullie wil delen. In de komende blogs zal ik mijn hardloopdoelen, trainingsschema en wekelijkse voortgang bespreken, aangezien ik snel weer met een nieuw schema wil beginnen.

Wanneer begon jij met hardlopen? Was jij altijd al sportief?

It’s A First.

Het is nooit gemakkelijk, iets nieuws beginnen. Soms zelfs een beetje eng. Ondanks dat ik al blogs schreef toen ik 15 jaar was, waaaay back in 2005. Maar ik stopte. Waarom? Stiekem wilde ik goedkeuring van anderen, vond ik mijn eigen blogs ‘niet goed genoeg’ waardoor ik op den duur het maken van nieuwe posts ging uitstellen. Maar is dat realistisch? Nee, natuurlijk niet! Waar heb je die goedkeuring voor nodig?

”It is impossible to live without failing at something, unless you live so cautiously that you might as well not have lived at all – in which case, you fail by default.”

– J.K. Rowling

Een hobby hoor je uit te voeren voor jezelf, en niet voor anderen. Of het nou gamen, hardlopen, of schrijven is. Uiteindelijk hóéf je niet goed te zijn in een hobby, zolang je er maar plezier in hebt. Dus ik ga me er weer aan wagen, een eigen plekje creëren op het internet, waar ik mijn hardloopverhalen, liefde voor games en poging-tot-minimalistischer leven kan delen. Vooral voor mezelf, maar krijg ik spontaan veel lezers en lezeressen dan is dat alleen maar leuk! 🙂

Dus bij deze, welkom op mijn blog! Ik ben Astrid, wie ben jij?