Raceverslag – City Pier City 2023

Zondag 12 maart was het weer tijd voor een écht hardloopevenement, de City Pier City 2023. Voor het eerst sinds de start van corona weer ouderwets in maart. Vandaag deel ik mijn raceverslag van dit evenement!

De City Pier City is een absoluut begrip in de hardloopwereld. Met de halve marathon als hoofdafstand voor velen een ideale voorbereiding voor de marathon van Rotterdam. Daarnaast hebben ze nog een 10km wedstrijd, een 5km wedstrijd, wat kinderlopen, de CPC4ALL geschikt voor een ieder met een beperking die niet kan meedoen met de grotere afstanden, en een aantal dagen eerder zelfs wandelafstanden. In de loop der jaren is het evenement dus heel breed geworden.

Zelf deed ik dit jaar mee aan de vijf kilometer. Deze afstand heb ik twee keer eerder bij dit evenement gedaan. In 2020 en in 2022. Één keer heb ik meegedaan met de tien kilometer, wat een afstand is waar ik me volgend jaar wel weer een keer aan wil wagen tijdens dit evenement. Laatst vond ik trouwens nog een oude (engelse) vlog terug van die ene keer dat ik in 2017 meedeed aan de 10km.

Een verslag van de leukste dag van maart:
Op zondagochtend had ik mijn wekker om 7:00 staan. Voor sommigen wellicht wat vroeg, voor mij is dit met mijn reguliere 4:00 lekker uitslapen. Ik klokte een halve liter water naar binnen en strompelde uit bed om me klaar te maken. Hardloopkleding aan, tanden poetsen, tas inpakken en hup naar beneden voor het ontbijt en de uiterst noodzakelijke kop koffie.

Rond half negen nam ik de metro om een uurtje later aan te komen op Den Haag centraal. Ik zou pas om elf uur starten, maar ik vind het oprecht heerlijk om mezelf ruim van te voren klaar te maken en te acclimatiseren op het terrein. Het weer was miezerig en guur, eigenlijk erg vergelijkbaar met het weer van maart 2020. De minst ideale weersomstandigheden voor mijn hyperreactieve luchtwegen. Maar hé, we moesten het er maar mee doen. Voor de start kwam ik nog Maike tegen, een mede hardloopster uit de buurt die ik volg op Instagram. We besloten samen in het startvak te gaan staan. Na het startschot was het wel de bedoeling dat we beiden onze eigen weg zouden lopen, want we hadden beiden een ander doel voor ogen. Voor een fun run lijkt het me echter wel leuk om een keer samen te lopen, want ze is reuze aardig en gezellig.

Mijn doel was om onder de 33 minuten te lopen, het liefst in 6:30 per kilometer. Toen het startschot ging, was ik compleet gefocust. Helaas van korte duur, want de 5km loop is vól met scholieren. Mega leuk om te zien dat ze zo sportief bezig zijn, alleen mogen ze wel een lesje evenementen etiquette leren. 😉 Sommigen stoppen abrupt voor je neus na 500 meter, middenop de weg. Anderen snijden je van alle kanten af, ondanks dat ik soms juist zo dicht mogelijk langs het hek liep. Zulke dingen halen mij persoonlijk wel uit mijn ritme. Het voordeel is dat de meeste te snel van start gaan, waardoor ze na een tijdje uitgeput zijn en niet meer als een gek sprinten. Aan het begin had ik dan ook niet het idee dat een PR erin zou zitten. Maar hoe verder de wedstrijd zich vorderde, hoe zelfverzekerder ik werd en hoe realistischer de kans zou zijn dat het me wél zou lukken. Toen ik tijdens kilometer 3 nog eens mijn snelste kilometer OOIT liep, wist ik het zeker: IK GA DIT GEWOON DOEN!

De laatste kilometer ging moeizaam. Ik kreeg een steek in mijn rug, maar zó dicht op de finish wilde ik gewoon echt niet gaan wandelen. Het was doorbijten, but I made it! Volgens mijn Garmin horloge was ik sneller dan mijn doel van 6:30 per kilometer, volgens de officiële race tijd nét niet. Volgens Garmin was het parcours ook zo’n 200 meter langer. Vind ik niet erg, ik train met mijn Garmin dus ik ga van dat PR uit!

Met een grote Runner’s High heb ik mijn medaille laten graveren en met een lach op mijn gezicht ben ik de Starbucks ingedoken om mezelf te trakteren op deze prestatie. Over een paar weken staat de kwart marathon van Rotterdam op het programma, die ik vrij slecht getraind ga doen maar waar ik alsnog mega veel zin in heb. Een PR ga ik daar niet lopen, maar ik wil De Mooiste absoluut niet missen!

Welke evenementen heb jij op de planning staan?

Raceverslag – Santa Run Rotterdam

Raceverslag – Santa Run Rotterdam

Vrijdag 9 december was het weer tijd voor een hardloopwedstijd, of nouja, eerder een enorm leuke fun run: de Santa Run Rotterdam. Vandaag dus een raceverslag van dit evenement!

Een Santa Run is niks nieuws voor mij. In 2015 deed ik mee met Q Music Santa Run. Een hardloopevenement door De Efteling heen. Helaas was dit ook de laatste editie van deze Santa Run (Kom op Q Music, we want it back!!!).

Vorig jaar kwam ik er achter dat de organisatie Epic Runs ook Santa Runs organiseert, én in de buurt: Vlaardingen en Rotterdam. Vorig jaar kon ik helaas niet meedoen omdat de QR code verplicht was en ik daar uit persoonlijke overwegingen niet aan wilde bijdragen. Dit jaar mag alles (gelukkig) weer zonder restricties, dus ik besloot mezelf aan te melden!

Vrijdagmiddag 17:00 nam ik de metro richting Rotterdam Rijnhaven. Dat is voor mij een half uurtje reizen. Na een stukje lopen kwam ik bij de startlocatie, waar er echt een enorm mooi uitzicht was op de hoge gebouwen in Rotterdam. Zeker in het donker gaf dit een heel mooi effect. Ik haalde bij een tentje mijn véél te grote kerstmannenpak op en trok deze aan. Met behulp van een meegeleverd touwtje en mijn Spibelt wist ik mijn kerstmannenbroek in ieder geval omhoog te houden. 😉 Ideaal was het niet, maar hilarisch? Dat absoluut! Er werd vrolijke dansbare kerstmuziek gedraaid en het was gezellig druk, maar niet zo massaal als die van Q Music destijds was. Vlak voor de start kwam een collega mij nog aanmoedigen. Hij kwam vanuit de dierentuin even hallo zeggen en een beetje van de sfeer proeven! Hartstikke gezellig.

Om 18:35 was de start van de groep hardlopers. De route was 5km door Katendrecht heen. Het weer was perfect voor een hardloper zonder longproblemen, voor mijn longen die reageren op kou en vocht (mist) net even wat minder. Mijn tempo lag dan ook niet heel hoog, maar aangezien het een fun run was, maakte dat totaal niks uit! Er stond in ieder geval vrijwel geen wind en het was droog. Ik heb heerlijk om me heen kunnen kijken en kunnen zwaaien naar voorbijgangers of mensen die voor de ramen stonden te kijken. Na ongeveer 40 minuten kwam ik over de finish en kreeg ik een prachtige Santa Run medaille en een bekertje ijskoud water. Dat is wel echt een voordeel van in de winter meedoen met evenementen: het water is écht ijskoud.

Na de finish gaf mijn collega me nog een iets te verse banaan met de tekst “Goed gedaan!” erop. Super lief. We zijn uiteindelijk samen met de metro gegaan, waar in Schiedam onze wegen scheden en we beiden naar huis gingen. Eenmaal thuis aangekomen was mijn pizza intussen al klaar en kon ik heerlijk op de bank genieten van een avondje bankhangen.

Komende vrijdag is er ook een Santa Run in Vlaardingen, maar vanwege de weersvoorspelling met sneeuw en gladheid ga ik me daar tóch niet op het laatste moment voor inschrijven. Een Santa Run is mooi, volgend jaar weer een kans! Ik heb nog een vlog gemaakt van dit evenement, en wanneer deze af is zal ik deze invoegen in deze blogpost.

Heb jij wel eens meegedaan met een Santa Run?