Life With Astrid
Hardlopen

Raceverslag – City Pier City 2023

Zondag 12 maart was het weer tijd voor een écht hardloopevenement, de City Pier City 2023. Voor het eerst sinds de start van corona weer ouderwets in maart. Vandaag deel ik mijn raceverslag van dit evenement!

De City Pier City is een absoluut begrip in de hardloopwereld. Met de halve marathon als hoofdafstand voor velen een ideale voorbereiding voor de marathon van Rotterdam. Daarnaast hebben ze nog een 10km wedstrijd, een 5km wedstrijd, wat kinderlopen, de CPC4ALL geschikt voor een ieder met een beperking die niet kan meedoen met de grotere afstanden, en een aantal dagen eerder zelfs wandelafstanden. In de loop der jaren is het evenement dus heel breed geworden.

Zelf deed ik dit jaar mee aan de vijf kilometer. Deze afstand heb ik twee keer eerder bij dit evenement gedaan. In 2020 en in 2022. Één keer heb ik meegedaan met de tien kilometer, wat een afstand is waar ik me volgend jaar wel weer een keer aan wil wagen tijdens dit evenement. Laatst vond ik trouwens nog een oude (engelse) vlog terug van die ene keer dat ik in 2017 meedeed aan de 10km.

Een verslag van de leukste dag van maart:
Op zondagochtend had ik mijn wekker om 7:00 staan. Voor sommigen wellicht wat vroeg, voor mij is dit met mijn reguliere 4:00 lekker uitslapen. Ik klokte een halve liter water naar binnen en strompelde uit bed om me klaar te maken. Hardloopkleding aan, tanden poetsen, tas inpakken en hup naar beneden voor het ontbijt en de uiterst noodzakelijke kop koffie.

Rond half negen nam ik de metro om een uurtje later aan te komen op Den Haag centraal. Ik zou pas om elf uur starten, maar ik vind het oprecht heerlijk om mezelf ruim van te voren klaar te maken en te acclimatiseren op het terrein. Het weer was miezerig en guur, eigenlijk erg vergelijkbaar met het weer van maart 2020. De minst ideale weersomstandigheden voor mijn hyperreactieve luchtwegen. Maar hé, we moesten het er maar mee doen. Voor de start kwam ik nog Maike tegen, een mede hardloopster uit de buurt die ik volg op Instagram. We besloten samen in het startvak te gaan staan. Na het startschot was het wel de bedoeling dat we beiden onze eigen weg zouden lopen, want we hadden beiden een ander doel voor ogen. Voor een fun run lijkt het me echter wel leuk om een keer samen te lopen, want ze is reuze aardig en gezellig.

Mijn doel was om onder de 33 minuten te lopen, het liefst in 6:30 per kilometer. Toen het startschot ging, was ik compleet gefocust. Helaas van korte duur, want de 5km loop is vól met scholieren. Mega leuk om te zien dat ze zo sportief bezig zijn, alleen mogen ze wel een lesje evenementen etiquette leren. 😉 Sommigen stoppen abrupt voor je neus na 500 meter, middenop de weg. Anderen snijden je van alle kanten af, ondanks dat ik soms juist zo dicht mogelijk langs het hek liep. Zulke dingen halen mij persoonlijk wel uit mijn ritme. Het voordeel is dat de meeste te snel van start gaan, waardoor ze na een tijdje uitgeput zijn en niet meer als een gek sprinten. Aan het begin had ik dan ook niet het idee dat een PR erin zou zitten. Maar hoe verder de wedstrijd zich vorderde, hoe zelfverzekerder ik werd en hoe realistischer de kans zou zijn dat het me wél zou lukken. Toen ik tijdens kilometer 3 nog eens mijn snelste kilometer OOIT liep, wist ik het zeker: IK GA DIT GEWOON DOEN!

De laatste kilometer ging moeizaam. Ik kreeg een steek in mijn rug, maar zó dicht op de finish wilde ik gewoon echt niet gaan wandelen. Het was doorbijten, but I made it! Volgens mijn Garmin horloge was ik sneller dan mijn doel van 6:30 per kilometer, volgens de officiële race tijd nét niet. Volgens Garmin was het parcours ook zo’n 200 meter langer. Vind ik niet erg, ik train met mijn Garmin dus ik ga van dat PR uit!

Met een grote Runner’s High heb ik mijn medaille laten graveren en met een lach op mijn gezicht ben ik de Starbucks ingedoken om mezelf te trakteren op deze prestatie. Over een paar weken staat de kwart marathon van Rotterdam op het programma, die ik vrij slecht getraind ga doen maar waar ik alsnog mega veel zin in heb. Een PR ga ik daar niet lopen, maar ik wil De Mooiste absoluut niet missen!

Welke evenementen heb jij op de planning staan?

Persoonlijk

En dan is het alweer maart.

De tijd vliegt. Had ik een paar maanden geleden nog stiekem het goede voornemen om actief te bloggen, is daar natuurlijk weer niets van terecht gekomen. Het leven van een mogelijke autist met energiegebrek die met bloggen maar niet in hyperfocus modus lijkt te komen, laten we maar zeggen. 😉 Maar hé, het is nooit te laat om wel te starten met “goede voornemens”, dus hierbij een nieuwe poging.

De afgelopen maanden zijn als een soort waas voorbij gegaan. De lente staat intussen voor de deur (al is daar qua temperatuur nog niet veel van te merken). Ik werk nog steeds op de bloemenveiling, ben nog steeds niet begonnen met krachttraining en sta -eindelijk bevestigd- op de wachtlijst voor een psycholoog. Tot zover is er dus weinig terecht gekomen van mijn ambitieuze plannen. Maar maart is niet te laat. In mijn vrije tijd ben ik op dit moment vooral bezig met lezen en Hogwarts Legacy spelen (I LOVE IT!). Met boeken lezen/luisteren ga ik als een speer, vooral omdat ik audioboeken heb ontdekt en ik daar in het OV de concentratie wel voor heb. Soms luister ik met gemak 2 boeken per week, terwijl ik voor een boek lezen veel meer energie nodig heb. In dit tempo kan ik mijn 20 boeken in 2023 doel wel verdubbelen!

Ook is er superduper positief nieuws: ik heb voor het eerst in mijn hardlopende leven een trainingsschema zo goed als afgerond. Dat moest ook wel, want anders ga ik eind dit jaar natuurlijk die halve marathon niet halen. Ik heb het oude 0-5km schema van Have A Good Run gebruikt. Mijn trainingsweken heb ik de laatste maanden trouwens bewust niet gedeeld, omdat ik dus “bang” was dat ik weer op zou geven. Maar morgen ga ik eruit voor week 9, training 2. Mijn conditie is honderd stappen vooruit gegaan, ik voel mezelf fitter, en ik ben er van overtuigd dat ik op zondag 12 maart een dik persoonlijk record ga lopen op de 5km tijdens de City Pier City! Voor de 10km in april heb ik tegen die tijd nog niet genoeg getraind, maar hopelijk kan ik de hoeveelheid spierpijn wel enigszins beperken met mijn intussen prima basis.

Eigenlijk heb ik op dit moment weinig nieuws te vermelden. Mijn hoofd is een kleine chaos, maar ik voelde gewoon de behoefte om een korte update te geven. 🙂 Hoe is jouw eerste kwartaal tot nu toe?

Persoonlijk

Happy 2023! Mijn doelen.

First of all, een gelukkig nieuwjaar voor iedereen! Een nieuw jaar, nieuwe maand, nieuwe dag. Een goede reden voor een schone lei voor velen. Mocht je nou gewoon lekker op oude voet verder willen gaan, ook prima. Uiteindelijk is het net als ieder andere dag natuurlijk!

Vandaag wil ik ingaan op mijn nieuwe doelen voor dit jaar. Ik hoop dat ik ze enigszins realistisch kan houden!

  • Een halve marathon hardlopen. Dat ik de 5km en de 10km kan hardlopen, is geen verrassing. Dit lukt me ook met een gebrek aan training. Langere afstanden zijn alleen niet zo handig wanneer je erg veel last hebt van periodes on/off hardlopen. Een doel die hier dus aan verbonden staat, is dus structureel 3x per week hardlopen. De halve marathon waar ik voor wil gaan zijn óf de halve marathon van Rotterdam, of de halve marathon van Eindhoven. Maar wie weet lukt het me om beide te doen. 😉
  • Een doel die ook aan bovenstaand doel gekoppeld staat, is structureel aan krachttraining doen om blessures zo veel mogelijk te voorkomen. Of dit nou 1x of 2x per week is, of elke dag een klein beetje werken aan mijn stabiliteit, maakt me niet uit. Als ik er maar wekelijks aan werk.
  • Een diagnose krijgen van mijn problemen. Eigenlijk loop ik sinds 2006 al structureel vast op diverse vlakken. Ik heb hier nooit hulp voor gehad omdat ik misschien iets te goed was in dingen verbergen voor anderen en mezelf naar beneden praten, omdat anderen het vást erger hebben dan ik het heb. In 2022 heb ik mijn eerste stap naar de hulpverlening gezet, maar nu sta ik zeker nog tot maart op de wachtlijst.
  • Een andere baan zoeken. Ik werk nu al bijna 6 jaar als bloemenveilingmeisje en ondanks dat mijn collega’s allemaal heel leuk zijn en het werk niet het slechtste werk is wat ik me kan voorstellen, weet ik dat een baan met reguliere werktijden en kleinschaligere groep aan collega’s beter bij me past. Om 3:45 ‘s nachts opstaan is gewoon funest voor je sociale leven, ookal krijg je vrije middagen ervoor terug.
  • Plannen, plannen, plannen! Ik ben opzich wel goed in plannen, maar ik heb door overprikkeling en faalangst vaak moeite om mezelf eraan te houden. Ik heb op Black Friday een daily digital Passion Planner gekocht om mezelf daarmee op weg te helpen. Fatsoenlijke week planningen maken is me nog een stap te ver omdat ik het lastig vind om in te schatten waar ik over 5 dagen energie voor ga hebben, maar de avond van te voren/’s morgens een planning maken voor de dag zelf is een stap die ik voor mezelf wel moet maken om structuur te behouden.
  • 20 boeken lezen. Een jaarlijks terugkomend doel die me meestal ook wel lukt. Dit is tevens een doel die ik gedurende het jaar omhoog kan stellen. In 2022 had ik hem bijvoorbeeld op 15 staan, maar heb ik hem in december nog verhoogd naar 20 omdat ik door middel van luisterboeken opeens twee boeken “tegelijkertijd” kon lezen/luisteren. Mijn hoofd kan die twee dingen wel scheiden, waar dat met twee leesboeken niet gaat. Onderweg luister ik liever, thuis lees ik liever.
  • Op mezelf wonen. Nu is dit een doel waar ik zelf minimale invloed op heb. (Stomme wachtlijsten van de sociale huur) Maar, dromen kan altijd. 🙂
  • Minder sociale media gebruiken. Ik denk dat dit anno 2022 een heel cliché is om als doel neer te zetten, want de halve wereld en ik zijn verslaafd aan sociale media. Het is als roken, je komt er niet zo makkelijk vanaf. Meer timers, minder schermtijd. Oké?

Tot zover mijn doelen voor 2023. Heb jij nog een leuk of bijzonder doel voor dit jaar? Laat hem vooral achter in de comments.

Persoonlijk

2022, Het Jaar Dat…

Het is alweer de laatste dag van 2022. Een bijzonder jaar, dat helaas niet zo positief is uitgevallen als alle voorgaande jaren. Zulke jaren horen er helaas bij, andere jaren kan het alleen maar weer beter gaan. Vandaag maak ik een kort lijstje met de gebeurtenissen van dit jaar. Natuurlijk voeg ik er ook wat positieve momenten aan toe. Morgen komt er een blogpost online met juist weer mijn doelen voor 2023.

2022, dat was het jaar dat…

  • Mijn moeder langzaam maar zeker weer opkrabbelde na haar CVA van 2021. We hebben in 2022 heel wat kilometers samen kunnen wandelen, of het nou met een rollator of met een stok was, ze dééd het toch maar even!
  • De regels werden versoepeld en steeds meer dingen weer mochten. De wereld werd weer een stukje losser en minder angstig.
  • Ik het voor elkaar kreeg om twee keer COVID te krijgen in drie maanden tijd. De eerste keer was best pittig, waardoor ik helaas de kwart marathon moest missen en mijn conditie echt weer tot niveau nul was gezakt.
  • Ik overwerkt thuis kwam te zitten en daardoor het balletje is gaan rollen naar de basispsycholoog, waar ik in 2023 een onderzoek ga krijgen naar of ik wel of geen autisme heb (en zo niet, wat wél?)
  • Mijn relatie uit ging. Eigenlijk is het vooral een verwarrende break. Sinds die tijd woon ik in ieder geval weer volledig thuis, ik kon het niet meer aan om 4x per week heen en weer te reizen.
  • Ik nog steeds voor een groot deel thuis woonde. Ik hoop in 2023 toch écht het huis uit te kunnen.
  • Ik zo’n 20 boeken heb gelezen en geluisterd. Het was een goed leesjaar, ondanks dat ik daar een tijd weinig energie voor heb gehad.
  • Ik met mijn beste vriendin naar België ging naar de Harry Potter, A Forbidden Forest Experience.
  • Ik voor het eerst sinds 2018 weer naar een concert ben gegaan. Twee zelfs. En volgend jaar staan er nog meer op de planning!
  • Ik ondanks alle hardloop tegenslagen alsnog twee 5km wedstrijden heb gelopen en ik stiekem durf te zeggen dat ik in 2023 toch écht een halve marathon wil gaan lopen!
  • Ik voor het eerst sinds 2015 weer in een kerstmannenpak hard ben gaan lopen.
  • Mijn oudjaarsplannen spontaan werden gecancelled, en ik me daar de laatste week van het jaar héél rot om heb gevoeld.

Ik noem het vooral een bewogen jaar. Meer kan ik er niet van maken. 🙂 Anyway, hoe was jóúw jaar?

Hardlopen

Hardlopen, samen of alleen?

Hardlopen, samen of alleen?

Hardlopen is een sport die je alleen kan doen, maar ook samen. Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar alleen lopen, maar eerlijk is eerlijk: beiden hebben zo zijn eigen voordelen, die ik graag met je wil delen.

Samen hardlopen:

  • Je motiveert elkaar. “Kom op, je kunt het, nog even doorzetten!”. Het kan ervoor zorgen dat je op die manier toch je grenzen verlegd.
  • Het is gezellig! Een goede test om te weten of je te hard loopt of niet is de praattest, dus blijf vooral lekker praten onderweg! 🙂
  • Het is veiliger. Mocht er iets gebeuren onderweg, is je hardloopbuddy erbij om direct hulp in te schakelen.
  • Wanneer je in een trainingsgroep loopt bij een atletiekvereniging, wordt er op je loophouding gelet. Zo ben je er meer zeker van dat je goed loopt.
  • De sfeer bij hardloopevenementen is ge-wel-dig. Tijdens een hardloopevenement loop je natuurlijk altijd met anderen (Oké, de Corona Solo runs even buiten beschouwing gelaten). Dit is natuurlijk anders dan trainen met een hardloopbuddy, maar bijzonder om eens (of 100x) mee te maken.

Solo hardlopen:

  • Je bent compleet gefocust op jezelf (en het verkeer). Je hoofd leegmaken gaat lastig als je met een buddy loopt. Alleen lopen geeft toch een soort van rust.
  • Je kan je eigen tempo aanhouden. Met samen hardlopen moet een persoon zich vaak aanpassen aan het tempo van de ander. Dit kan soms erg lastig zijn, want misschien is het te uitdagend voor je. Of juist niet uitdagend genoeg.
  • Je kan zelf beslissen wanneer je gaat lopen. Niet afhankelijk zijn van de planning van een ander is erg fijn. Wil je in het midden van de nacht lopen? Who cares, gewoon doen!
  • Wanneer je alleen loopt, let je automatisch beter op je eigen loophouding dan wanneer je constant in gesprek ben met een hardloopbuddy.
  • Als introverte loper past het solo hardlopen waarschijnlijk een stuk beter bij je.

Mijn persoonlijke voorkeur is het solo hardlopen. Ik ben wat langzamer dan de gemiddelde hardloper en voel me daardoor als snel tot ‘last’ bij een buddy. Daarnaast ben ik introvert en geniet ik ervan om lekker zonder kletsen, op mijn eigen muziek, mijn kilometers te maken. Toch is een balans soms verstandig. Daarom overweeg ik vanaf januari mee te doen met Parkrun Rotterdam. Juist om wat vaker onder de mensen te zijn. 🙂

Wat is jouw voorkeur?